Apartheid en de gevolgen voor het onderwijs

Tijdens de Apartheid was onderwijs zeer ongelijk. Apartheid is de rassensegregatie die in 1948 is ingevoerd in Zuid-Afrika. Apartheid is een scheiding van blank en zwart, verankerd in de wet. Zo zie je dat openbare gebouwen, werk, woonplaats en onderwijs strikt gescheiden was. Deze scheiding ging gepaard met discriminatie. In de praktijk zie je dat blanken bevoordeeld werden tegenover zwarten. In 1953 werd onder het apartheidsregime de Bantu Education Act No. 47 ingevoerd, bedacht door Hendrik Verwoerd van de Nationale Partij. Deze wet maakte een onderscheid in educatie en zwarte mensen werd de toegang ontzegd tot dezelfde educatie als blanken. Deze act was racistisch en zorgde niet voor goede scholing van zwarten. Blanke scholen kregen veel meer geld dan zwarte scholen, ten nadele van de kwaliteit van de leeromgeving in de zwarte scholen. De omstandigheden voor zwarte scholieren waren slecht: overbevolkte klassen, gebrek aan schoolboeken en infrastructuur, slecht opgeleide  leraren …

Na de Apartheid in 1994 werd ook het curriculum meteen veranderd en nam Zuid-Afrika afstand van het Bantusysteen. Onderwijs is nu in wet gedemocratiseerd en het departement van onderwijs streeft naar gelijke toegang en kwaliteit van het onderwijs voor iedereen. Toch zien we een kleine twintig jaar later nog de gevolgen van het Bantusysteem. Ondanks dat er in Zuid-Afrika een geletterdheidgraad van 86.4 % is, merkte ik tijdens huisbezoeken in de township waar ik werk, Kranshoek, dat niet alle ouders kunnen lezen en schrijven ten gevolge van dit systeem. Deze ouders kunnen hun kinderen hierdoor ook moeilijker helpen met huiswerk. Voor deze kinderen is de hulp van Born in Africa bij hun huiswerk erg welkom.

De townships zelf zijn ook ontstaan door de Apartheid. Zwarte mensen werden simpelweg niet toegelaten om te wonen in Plettenberg Bay. Zij werden verplicht om buiten de stad te gaan wonen in townships. Zo zijn New Horizons, KwanoKathula, Kranshoek, Crags ontstaan in de Bitouregio. Wouter Deprez heeft hierover en zeer interessante radioreportage gemaakt. Te herbeluisteren: http://www.radio1.be/programmas/radio-plettenberg/de-grote-kleurlingtrek. (Ook de aflevering over Mandy die is zeker het beluisteren waard omdat deze specifiek over Born in Africa gaat.) In deze townships is alleen een staatsschool aanwezig, dus de kinderen worden op deze manier al verplicht om te kiezen voor een staatsschool. Deze staatsscholen kampen met veel problemen qua infrastructuur. Ik merk dit zelf tijdens mijn dagelijks werk in Kranshoek. Er is geen internet voorhanden, de klassen zijn niet voldoende uitgerust en overbevolkt. Door deze moeilijkheden in de staatsscholen is het onderwijs hier kwalitatief lager dan in privéscholen. Zo zien we dat de Apartheid nog ongewild leidt tot een segregatie: er wonen geen blanken in Kranshoek en er is dan ook geen enkele blanke student.

Onderwijs is zeer belangrijk. Het zou een basisrecht moeten zijn voor elke mens. Born in Africa probeert hier zo veel mogelijk aan toe te komen. Born in Africa wil tegemoet komen aan de educatieve ontwikkeling van kansarme kinderen in de townships. Zo zal Born in Africa zijn steentje bijdragen aan het verminderen van deze ongelijkheid in de Bitou-regio. Dit alles doen ze door schoolloopbaanbegeleiding, door lifeskilltraining en door sociale vaardigheden aan te leren.

De onderzoeksvraag van mijn Bachelorproef luidt als volgt: 

Leidt het beleid van nationale eindteren tot meer gelijke kansen in het onderwijs tussen schoolkinderen van staats- en privéscholen van graad 6 in de Bitouregio in 2013?

Ik ga mij hiervoor vooral focussen op de Annual National Assessments. Jaarlijkse testen die afgenomen worden in alle scholen in Zuid-Afrika (privé en staats) om te kijken of de eindtermen gehaald worden. Zo krijgt het Departemend of Basic Education een duidelijk beeld in welke regio's en over welke subjects er problemen zijn, kan men evoluties zien en privé en staatsscholen vergelijken. 

Ik ga kijken wat de doelstellingen zijn van deze ANA's, of deze gehaald worden in de praktijk en of er bijkomende effecten zijn van deze testen. Dit ga ik doen door middel van literatuuronderzoek, participatief onderzoek en interviews.

Ik heb een belangrijke beslissing genomen over mijn BAP. Ik ga deze in tweede zit afgeven, in augustus. Ik ga nu al mijn informatie verzamelen en deze zomer op mijn gemak uitschrijven. Geen stress aan mijn hoofd in Zuid-Afrika. Ik wil mij hier concentreren op mijn stage en op 'the good life'.