donderdag 15 december 2016

Nummer 29



We zijn gesetteld, het lief en ik. In Adelboden, een klein pareltje in de Zwitserse Alpen. De populatie van dit dorpje is 3.000 man, maar tijdens het hoogseizoen in de winter mag je dit gerust vermenigvuldigen. 

In Thailand leerde ik een straffe madam kennen, Anke. We snorkelden samen op het eiland Koh Phiphi en later maakten we samen het nachtleven onveilig in Bangkok. Zij is de manager van een bar in Adelboden, Vogellisi Mountain Bar en ze vertelde me dat de lokale discotheek, de Bernabar nog een bardame zocht. Zodoende verhuisde ik van de Vlasmarkt in Gent naar dit klein gehucht in Zwitserland. En dit keer ga ik het avontuur niet alleen aan. Het Lief stopte zijn nine-to-five bureaujob in Brussel en zijn huurcontract om me te vergezellen. 

Het Zwitsers Duits blijft een uitdaging voor me, tot hilariteit van mijn aangename collega’s, maar het leven en werk bevalt me. In de idyllische rust van de bergen heb ik mijn masterthesis voor de Manama Conflict en Development Studies afgewerkt en ingediend. Ik heb een empirische analyse geschreven rond het referendum over een nieuw grondwetsvoorstel in Thailand en het verkleinen van de democratische ruimtes in de hedendaagse Thaise samenleving. In januari kom ik enkele dagen terug naar Gent om deze te verdedigen aan de Ugent. 

Zo, graag wil ik alle ski-fanaten onze zetel aanbieden, het is wel nog even wachten op de sneeuw.

maandag 14 november 2016

Home sweet home

Ik ben, na lange busritten, vluchten en treinreizen, terug in België. Hiermee komt mijn Aziatisch avontuur ten einde. Mijn laatste drie weken in Myanmar waren fantastisch, naast de culturele en natuurpracht is Myanmar ook veruit het meest gastvrije en vriendelijke volk dat ik al ontmoet heb. Het land staat in mijn top drie favoriete landen, misschien wel in competitie met Zuid-Afrika. 

Ik heb tijdens mijn vijf maanden reizen en werken in vier landen in Zuid-oost Azië fantastische mensen leren kennen. Met diverse achtergronden, elk een eigen levensverhaal en vaak is de enigste overeenkomst tussen ons de locatie waar we ons op het moment bevinden. Heerlijk vind ik dat.

Het volgende avontuur staat al gepland. Één december verhuis ik naar Zwitserland, nr 29. En deze keer ga ik deze uitdaging niet alleen aan, maar samen met het Lief. We gaan leren skiën in Adelboden, waar ik tevens ga werken als bardame. 

En wie in deze schaarse twee weken geen tijd vindt om met mij een glas wijn te gaan drinken, geen nood. Ik plan tegen de Gentse Feesten 2017 terug in mijn geboortestad te zijn!

vrijdag 21 oktober 2016

On the road again


Ik zit op een bus, richting Bangkok. Zeventien uur werd me verteld bij de aankoop van het ticket. Al snel wordt duidelijk dat ik dit nummer gerust mag verdubbelen. De nachtbus is een heus avontuur. Er zijn bedjes ingebouwd die zelfs voor Aziatische maten klein zijn. En deze tachtig centimeter brede bedden worden verkocht als dubbel bed. Wat betekent dat ik als solo reiziger vanavond mag lepelen met een volkomen onbekende...

Ik ga richting Bangkok, daar neem ik maandag een vlucht naar Myanmar. De afgelopen weken kwam het lief me bezoeken. We genoten van de goede keuken in Chiang Mai, leerden het Israëlisch kaartspel 'yanif' van enkele Duitse levensgenieters op een tweedaagse boottrip over de Mekong, bezochten de watervallen van Luang Prabang, fietsten op de vierduizend eilanden in Laos en bezochten Angkor Wat, werelderfgoed en het nationaal symbool van Cambodja. Met spijt en na de voor- en nadelen van het stelen van zijn paspoort overwogen te hebben, bracht ik het lief naar de luchthaven en nam een nachtbus richting het zuiden van Cambodja. Ik snorkelde enkele dagen in de wateren voor het eiland Koh Rong en maakte er Spaanse vriendinnen (joepie, een logeerplek in Barcelona!).

't Zijn plezante maar vermoeiende weken geweest. En nu klaar voor de volgende destinatie: Yangon!

donderdag 29 september 2016

Afscheid nemen

Het is mijn laatste dag. Straks geef ik mijn badge af en trek de deur van de ambassade definitief achter mij toe. Het is met een dubbel gevoel. De stage was leerrijk en uitdagend en zeker de laatste maand had ik het gevoel dat ik goed werk leverde en mijn weg vond in deze mysterieuze wereld. Ik schreef deze week nog een opvolgingsverslag over het ECCC (het Khmer Rouge tribunaal in Cambodja) en analyses voor de openingsspeeches van de 71e Algemene Vergadering van de VN voor de landen Laos, Cambodja en Thailand. Ik hoop oprecht dat ik in een toekomstige carrière dezelfde intellectuele en diverse uitdaging terugvind. En verrijkt met deze ervaring en een prachtige aanbevelingsbrief ben ik ervan overtuigd dat dat lukken zal.

We sluiten af op de ambassade met taart en een verkleedthema ‘kleuren van de regenboog’. Het was aangenaam werken in het team, een mooie mix van Thai en Belgen. Mijn laatste week werd opgefleurd met leuk nieuws. Lot, de diplomate waarmee ik samenwerkte, werd mama van een prachtige dochter. Kleine vingertjes en teentjes.

Morgen komt het lief aan. In 18 dagen reizen we door naar Lao PDR en Cambodja. Maar eerst afscheid nemen van Bangkok en de vrienden hier.

woensdag 21 september 2016

Eind in zicht

Sinds mijn collega-stagiaire naar huis toe is gegaan, is de stage drukker dan ooit te voren. Er zijn wel duizend diverse taken, ik mag dossiers schrijven over het conflict in de zuidelijke provincies, de ASEAN-EU meeting voorbereiden, briefings bijwonen bij de Verenigde Naties commissie over mensenrechten in Cambodia en meetings van de politieke en culturele counselors van de Europese Unie, ik mag nog steeds naar de rechtbanken gaan en krijg nog duizend ad-hoc taken van meneer de ambassadeur en de diplomaten. Maar nog een anderhalve week en het zit er op voor mij. Nog een anderhalve drukke week – dat dan weer wel. Vol met afscheidslunches, lezingen, laatste taken afwerken, etc. Vrijdag 30 september geef ik mijn badge terug af en trek de deur achter mij toe, hier op de zestiende verdieping van Sathorn Square. Het was leerrijk, divers en uitdagend. Ik heb fantastische vrienden gemaakt onder de andere ambassade stagiair(e)s en expats. Ik ben in elk opzicht blij dat ik aan dit avontuur begonnen ben.

Maar ook niet getreurd. Want de dag nadien, zaterdag 1 oktober komt het lief naar Bangkok! Na bijna vier maanden naar elkaar te smachten, worden we terug verenigd. We gaan samen reizen – naar het Noorden van Thailand vanwaar we een boot nemen op de Mekong naar Laos, Luang Prabang en zo blijven we noordelijk gaan tot Angkor Wat in Cambodia. Dan vliegt het lief naar België en reis ik een maand alleen verder. De locatie is nog onbepaald.

Tenslotte wil ik iedereen bedanken voor de vele verjaardagsberichtjes op sociale media, het vele gezang en de vele pintjes die er op mijn gezondheid gedronken zijn. Het lief, die een hele documentaire maakte en een prachtige paginalange en lang beloofde brief schreef. En de hele bende die zot genoeg was om met mij mee te vieren op een idyllisch eiland voor de Thaise kust, Koh Samet. Ik had een fantastisch weekend en een drieëntwintigste verjaardag die wel 72 uur duurde. Merci.

Ps: ik krijg vaak de vraag naar foto’s. Sinds ik niet over een eigen laptop of computer beschik, is het moeilijk om foto’s op de blog op de laden. Ik verwijs jullie graag door naar mijn Facebook of instagram (joenah.malot) voor een meer visuele voorstelling van mijn avonturen!

vrijdag 26 augustus 2016

26 augustus

In het referendum hebben de Thai het Grondwetsvoorstel van de National Council for Peace and Order (NCPO) goedgekeurd. In praktijk betekent dit dat het militaire regime aan de macht blijft en Thailand constitutioneel gezien een autoritaire ‘democratie’ wordt, met de kans voor de Senaat, aangesteld door de NCPO, om zelf de eerste minister aan te stellen.

Een week na het referendum werd Thailand opgeschud door bomaanslagen in verschillende provincies, met dodelijke slachtoffers. De regering steekt het op de ontevreden oppositie, maar al het bewijs wijst richting rebellengroepen van het grensconflict in de meest Zuidelijke provincies. Voor de toeristen zijn de dagelijkse bomaanslagen en doden een goed bewaard geheim, voor de bevolking in deze regio de harde realiteit. 

Mijn mama vraagt om minder over politiek te schrijven en meer over mijn werk en mijn dagen in Bangkok. Maar dit ís mijn werk. Ik volg de zaken op en ga naar lezingen. Ik vind af en toe tijd voor mijn thesis te schrijven. Ik blijf naar rechtszaken gaan van politieke activisten die vervolgd worden voor de Militaire Rechtbank, niet voor militaire misdrijven, maar voor het beledigen van de Koning in een privé Facebook gesprek of het laten van een scheet in de richting van de coupplegers.

Vorig weekend was ik uitgenodigd op een Thais familiefeest. Mijn vriendin Huang is afgestudeerd voor haar bachelor en vertrekt volgende maand naar Japan waar ze haar master zal starten. Haar zus is sinds een maand terug in China, waar ook zij succesvol haar master aflegde. En dit werd uitgebreid gevierd, met een fotoshoot, heel veel eten en Thaise karaoke. Warm werd ik in de familie opgenomen door de drie zussen, haar twee broers, de veertig neefjes en nichtjes en de 93-jarige oma.

De weken vliegen voorbij, al twee maanden van mijn stage zit erop. Het is tijd om afscheid te nemen van mijn collega, Charlotte. Zij vertrekt terug naar België waar andere verplichtingen haar opwachten. Het ga u goed.

Ah ja, nog vijf korte weekjes en dan komt hét lief naar Bangkok. Samen reizen we naar het Noorden van Thailand en varen de Mekong af, via Laos en met eindbestemming Angkor Wat in Cambodia.


donderdag 4 augustus 2016

Interessante tijden.

Het zijn interessante tijden in Thailand.
Nu zondag mogen de Thai naar de stembus. Op 7 augustus wordt er in een referendum gestemd op een nieuw Grondwetsvoorstel, de twintigste die Thailand zal kennen sinds 1932. Deze is geschreven en ondersteunt door de militaire regering die aan de macht is sinds de coup van 2014, genaamd de National Council for Peace and Order (NCPO). Een Thaise Grondwet gaat gemiddeld zo een vier jaar en een half mee en sinds 1932 zijn er al twaalf succesvolle coups geweest, dat is er een om de kleine zeven jaar.
De aanloop naar dit referendum is echter sterk autoritair en gaat gepaard met een sterke inperking van de vrije meningsuiting. Elke vorm van campagne is verboden en er staan lange gevangenisstraffen en hoge boetes op een overtreding. Er is geen publieke inspraak op dit Grondwetsvoorstel en het proces voor de verkiezingen verloopt allesbehalve democratisch. Activisten die verdacht worden van het verspreiden van kritiek worden naar ‘gedrags-aanpassingskampen’ gebracht in het Noordelijke deel van Thailand, waar ze ‘bijgeschoold’ worden. Thailands Grondwetsvoorstel en het opkomende referendum zijn producten van een repressief proces dat verdere politieke instabiliteit kan veroorzaken, mede doordat deze meer macht verlenen aan ondemocratische instituties en de macht van verkozen overheden verzwakt. Verschillende internationale organisaties –zoals de VN en de EU- en landen hebben hun bezorgdheid geuit tegen de mensenrechtenschendingen in Thailand.
Het referendum gaat dus over meer dan het goedkeuren van het Grondwetsvoorstel, het is ook een kritische test voor de legitimiteit van de militaire regering. Als het referendum slaagt en deze voorgestelde grondwet gaat van kracht, wordt Thailand een semi-autoritaire staat geleidt door het militair regime.
Het is de uitdaging voor Thailand om te groeien naar een democratisch systeem dat de mensenrechten, vrijheid en gelijkheid van zijn burgers beschermd, onder meer door het verhogen van de burgerparticipatie en het beperken van de staatsmacht. Als een essentieel onderdeel hiervan zouden het referendum en de verkiezingen transparant en met verantwoording van de overheid moeten verlopen. Dit blijft echter utopie in Thailand.
Zondag ga ik observeren aan het stemlokaal in mijn wijk. Meer nieuws volgt!