Joenah reist.
Joenah reist.
donderdag 15 december 2016
Nummer 29
maandag 14 november 2016
Home sweet home
vrijdag 21 oktober 2016
On the road again
Ik zit op een bus, richting Bangkok. Zeventien uur werd me verteld bij de aankoop van het ticket. Al snel wordt duidelijk dat ik dit nummer gerust mag verdubbelen. De nachtbus is een heus avontuur. Er zijn bedjes ingebouwd die zelfs voor Aziatische maten klein zijn. En deze tachtig centimeter brede bedden worden verkocht als dubbel bed. Wat betekent dat ik als solo reiziger vanavond mag lepelen met een volkomen onbekende...
Ik ga richting Bangkok, daar neem ik maandag een vlucht naar Myanmar. De afgelopen weken kwam het lief me bezoeken. We genoten van de goede keuken in Chiang Mai, leerden het Israëlisch kaartspel 'yanif' van enkele Duitse levensgenieters op een tweedaagse boottrip over de Mekong, bezochten de watervallen van Luang Prabang, fietsten op de vierduizend eilanden in Laos en bezochten Angkor Wat, werelderfgoed en het nationaal symbool van Cambodja. Met spijt en na de voor- en nadelen van het stelen van zijn paspoort overwogen te hebben, bracht ik het lief naar de luchthaven en nam een nachtbus richting het zuiden van Cambodja. Ik snorkelde enkele dagen in de wateren voor het eiland Koh Rong en maakte er Spaanse vriendinnen (joepie, een logeerplek in Barcelona!).
't Zijn plezante maar vermoeiende weken geweest. En nu klaar voor de volgende destinatie: Yangon!
donderdag 29 september 2016
Afscheid nemen
Het is mijn laatste dag. Straks geef ik mijn badge af en trek de deur van de ambassade definitief achter mij toe. Het is met een dubbel gevoel. De stage was leerrijk en uitdagend en zeker de laatste maand had ik het gevoel dat ik goed werk leverde en mijn weg vond in deze mysterieuze wereld. Ik schreef deze week nog een opvolgingsverslag over het ECCC (het Khmer Rouge tribunaal in Cambodja) en analyses voor de openingsspeeches van de 71e Algemene Vergadering van de VN voor de landen Laos, Cambodja en Thailand. Ik hoop oprecht dat ik in een toekomstige carrière dezelfde intellectuele en diverse uitdaging terugvind. En verrijkt met deze ervaring en een prachtige aanbevelingsbrief ben ik ervan overtuigd dat dat lukken zal.
We sluiten af op de ambassade met taart en een verkleedthema ‘kleuren van de regenboog’. Het was aangenaam werken in het team, een mooie mix van Thai en Belgen. Mijn laatste week werd opgefleurd met leuk nieuws. Lot, de diplomate waarmee ik samenwerkte, werd mama van een prachtige dochter. Kleine vingertjes en teentjes.
Morgen komt het lief aan. In 18 dagen reizen we door naar Lao PDR en Cambodja. Maar eerst afscheid nemen van Bangkok en de vrienden hier.
woensdag 21 september 2016
Eind in zicht
Sinds mijn collega-stagiaire naar huis toe is gegaan, is de stage drukker dan ooit te voren. Er zijn wel duizend diverse taken, ik mag dossiers schrijven over het conflict in de zuidelijke provincies, de ASEAN-EU meeting voorbereiden, briefings bijwonen bij de Verenigde Naties commissie over mensenrechten in Cambodia en meetings van de politieke en culturele counselors van de Europese Unie, ik mag nog steeds naar de rechtbanken gaan en krijg nog duizend ad-hoc taken van meneer de ambassadeur en de diplomaten. Maar nog een anderhalve week en het zit er op voor mij. Nog een anderhalve drukke week – dat dan weer wel. Vol met afscheidslunches, lezingen, laatste taken afwerken, etc. Vrijdag 30 september geef ik mijn badge terug af en trek de deur achter mij toe, hier op de zestiende verdieping van Sathorn Square. Het was leerrijk, divers en uitdagend. Ik heb fantastische vrienden gemaakt onder de andere ambassade stagiair(e)s en expats. Ik ben in elk opzicht blij dat ik aan dit avontuur begonnen ben.
Maar ook niet getreurd. Want de dag nadien, zaterdag 1 oktober komt het lief naar Bangkok! Na bijna vier maanden naar elkaar te smachten, worden we terug verenigd. We gaan samen reizen – naar het Noorden van Thailand vanwaar we een boot nemen op de Mekong naar Laos, Luang Prabang en zo blijven we noordelijk gaan tot Angkor Wat in Cambodia. Dan vliegt het lief naar België en reis ik een maand alleen verder. De locatie is nog onbepaald.
Tenslotte wil ik iedereen bedanken voor de vele verjaardagsberichtjes op sociale media, het vele gezang en de vele pintjes die er op mijn gezondheid gedronken zijn. Het lief, die een hele documentaire maakte en een prachtige paginalange en lang beloofde brief schreef. En de hele bende die zot genoeg was om met mij mee te vieren op een idyllisch eiland voor de Thaise kust, Koh Samet. Ik had een fantastisch weekend en een drieëntwintigste verjaardag die wel 72 uur duurde. Merci.
Ps: ik krijg vaak de vraag naar foto’s. Sinds ik niet over een eigen laptop of computer beschik, is het moeilijk om foto’s op de blog op de laden. Ik verwijs jullie graag door naar mijn Facebook of instagram (joenah.malot) voor een meer visuele voorstelling van mijn avonturen!