Reismemoires

Zaterdag 18 juni, op een vliegtuig bestemming Bangkok

't Was me het weekendje wel. Vrijdag stressen en ondanks mijn belofte om het op voorhand te doen mijn valies maken. Afscheid nemen van de mammie, de pappie, Izzy en Nini en met mijn beste maatjes en de 'Mono met Jeep-allures' naar Keulen rijden voor een fantastische laatste avond op Europese bodem in goed gezelschap. Zaterdagochtend het vliegtuig op. Nog enkele laatste beloftes aan de vrienden en het lief ("Ik kom terug, beloofd! Ik ga voorzichtig zijn, beloofd! Ik vergeet jullie niet, beloofd!") en toen was ik alleen. Eens op het vliegtuig begonnen de zorgen als een zuur toetje op mijn maag te spelen. Ik had nog geen accommodatie geboekt voor de eerste nacht, ik wist niet waar naartoe in Bangkok en ik kende daar niets en niemand. Waar begin ik toch aan? Ik kan nog terug en meerijden naar Gent. Eens toegekomen in Bangkok bleken mijn zorgen overbodig, want ik raak al snel aan de praat met een Nederlands meisje en volg haar naar haar hostel in Khaosang Road. Mijn grootste vrees om als klein ukje in een grote stad toe te komen en geen vrienden te maken bleek al onterecht. Slechts twaalf uur na mijn landing in Bangkok zitten we met een aangename internationale mix gasten uit onze backpackers op een befaamde rooftopbar dure cocktails te drinken. Nu pas, uitkijkend over de lichtjes van de stad, besefte ik dat ik effectief in Bangkok zit. Mijn verhaal is begonnen. De spontaniteit begint.

Zondag 19 juni, op een bus bestemming Koh Phangan
Impulsief nam ik een bus met een Nederlandse avonturierster, Leonie, een naam die mij een paar uur voordien volkomen onbekend was. De bestemming kozen we afgaand op de prachtige foto's uit de reisbrochure: witte strandend, helder water en palmbomen. Koh Phangan noemt het eiland, zo werd ons verteld. Het werden drie onvergetelijke dagen, in de goede en slechte betekenis van het woord. De onvoorzichtigheid wordt beklaagd.

Vrijdag 24 juni, in een lege backpackers in Phuket
Vandaag ben ik een week globetrotter aan het spelen en nu al hoort afscheid nemen integraal bij het reizen. Leonie zei ik een: "Tot gauw" en een "het gaat je goed" en ik stapte op een bus naar Phuket. Mijn backpackers in het oude centrum was doods en het was al tien uur 's avonds als ik toekwam.  Het ontbrak mij echter aan zin om te gaan slapen, na een hele dag in de bus gespendeerd te hebben, dus ging ik beneden bij de receptionist zitten. Een toffe man, iets ouder dan mij en met de ambitie om tattoo-artiest te worden. Na zijn shift om twaalf uur vergezelde ik hem naar een lokaal Thais café, ingericht als een oud speelgoedmuseum. Hij kende de barman en nog een vriend van  hem, die beiden geen woord Engels spraken. Maar ze vonden 't fantastisch om me de lokale drank te laten proeven  (een soort rijstwijn met veel kruiden) en hapjes (druiven en mango's ingelegd op azijn). Geef mij toch maar pindanootjes en een pintje. En ondertussen bespraken ze Belgisch voetbal,  allemaal in het Thais. De nieuwsgierigheid brengt mij.

Zondag 26 juni, op een strand, nog steeds in Phuket
Na mijn avonturen in het lokale nachtleven, nam ik de publieke bus naar het drukker en toeristischer gedeelte van Phuket.  Het valt me keer op keer op hoe vriendelijk en behulpzaam mensen hier zijn. Verloren met mijn rugzak wijzen zelfs de taxichauffeurs mij de weg in gebrekkig Engels. Eens aangekomen blijkt mijn backpackers voor vannacht zich te bevinden in de drukste uitgangsstraat, boven een discotheek. Na een middagje genieten van niets doen op het strand, wordt ik tegen de avond toe eenzaam. Bedenkend hoe graag ik vriendjes zou maken loop ik terug naar de backpackers, waar ik al gauw een bende verzamel om het nachtleven te verkennen. De straat is maf, de grootste discotheken, de goedkoopste cocktails, de meest schaars geklede vrouwen, ladyboys en prostituees en mannen die ons 'mooie prijzen' aanbieden om mee te gaan naar een van de beruchte pingpong shows. Ik ben in Phuket beland, de hoofdstad van het sekstoerisme. Deze glimps van de donkere zijde van Thailands toerisme degouteerde mij en ik besloot de boot te nemen naar de volgende bestemming, Koh Phiphi.

Woensdag 29 juni, op een paradijs in Koh Phiphi
Eens in Koh Phiphi werd ik overdonderd door de schoonheid. Ik waande mij in een filmset, en terecht zo blijkt. Want het is hier dat Maya Bay zich bevindt, gekend van in de film 'The Beach'. Met weer een nieuwe groep vriendjes besluiten we dinsdag een privéboot te huren en de nabij liggende eilandjes te verkennen en te snorkelen. Ik zag gele vissen, blauwe vissen, lange vissen, kleine vissen en zelfs kwallen. En 's avonds als het helemaal donker werd, zwommen we tussen het plankton oplichtend in de zee. Mijn eerste Mai Thai boksmatch werd op dit klein paradijs ook een feit. Genietend reis ik verder.

Vrijdag 1 juli, op een vlucht naar Bangkok
Na Koh Phiphi had ik nog een bestemming voor de boeg. Koh Lanta, minstens even groen als Koh Phiphi, maar half zo toeristisch en dubbel zo charmant. Mijn reisgenoot was Marc, een Canadese leraar aan de Universiteit van Montreal. Een gemiste gelegenheid om mijn Frans te oefenen. We huurden een scooter en verkenden het volledige eiland van Noord tot Zuid. De reis afsluiten in aangenaam gezelschap. Ik vlieg terug naar Bangkok, werk roept. Ambitie bracht mij hier.