Maandag

Wat een dag. 's Ochtends vroeg opstaan, de minibus naar de UWC. Het wordt mijn eerste dag op de campus en ik ben zo nieuwsgierig. Daar toegekomen bleek het nog niet zo gemakkelijk om de International Relations Office te vinden - daar moest ik immers zijn om mij in te schrijven.
De campus is groot, Amerikaans. Onderverdeeld in vijf districten - ziekenhuis - wel 10 parkingen - eigen natuurreservaat - zwembad ...

Ik ben natuurlijk (vrouwelijk oriëntatievermogen) verloren gelopen. Twee uur later kom ik aan het Office, klaar om mij te registeren. Het spelletje begon. Na de registratie werd ik nar de faculteit gestuurd om mij in te schrijven voor de vakken. Na lang wachten lukte dit. Hop, naar de andere kant van de campus om mijn lessenrooster op te vragen. Daar bleek echter de code van een van mijn vakken niet te kloppen, COMPUTER SAYS NO. Hop, terug om mijn vakken te gaan aanpassen. Terug wachten in de rij...
Dat herhaalde zich wel drie keer; er was chaos in de hele campus, lange wachtrijen bij alle inschrijvingen, iedereen stuurde mij naar een ander departement. 

Resultaat? Plots was het 17 uur en sloten de offices en ik had nog niet eens mijn lessenrooster. 

Om 17 uur was er een rugbymatch op de campus. Spannend! Mijn eerste rugbymatch!
Al snel lag ik in slaap -het was dan ook een vermoeiden dag- en na de pauze zijn we weggelipt. Op zoek naar de bus. Toen die na lang wachten en veel te laat aankwam, kon ik eindelijk de dag relativeren. Met een uitzicht op de Tafelberg bedacht ik me dat ik de stress van thuis niet naar hier moet meebrengen. Niet in orde? Geen probleem. Morgen weer een dag; nieuwe poging. Hoogstens mis ik een eerste les, maar volgende week lach ik hier toch om.

TIA, This Is Africa.