donderdag 26 februari 2015


Gehaast nam ik de trein van 17u07. Om 18u heb ik dansles in Roeland Street en ik wil niet te laat zijn. Een uur geleden at ik nog een heerlijk stuk melktaart - zonder schuldgevoel want straks sport ik dat er zo weer af!
De trein is een heus avontuur. Gedrukt tegen de African Mama's (en die zijn drie keer zo breed als de European Mama's) in de overvolle trein, hopend dat je op tijd de deur kan bereikenwanneer het jouw halte is. De deuren staan open en de mannen spelen een spelletje: zo ver mogelijk naar buiten leunen zonder uit de trein te vallen. Wél honderden stickers ontsieren de trein. En op een paar uitzonderingen na bieden ze hetzelfde aan: abortus - de uitzonderingen hebben het over penis enlargement-. Voor 300 Rand en in slechts 15 minuten aborteren de "wonderdokters". Geen misplaatste grap, maar een heuse zwarte markt in abortuspillen...

Toegekomen in het station van Kaapstad liep het al mis. Vijftien minuten wandelen naar Roeland Street, maar na dertig minuten rechtdoor lopen moest ik toegeven dat ik verloren was gelopen. De taxi dus, want ik wil niet te laat zijn! Nipt op tijd toegekomen op de bestemming mocht ik eerst nog onderhandelen met de taxichauffeur, die dacht goede winst te maken op een verdwaald blank meisje.

Aan de ingang van de fitnessschool stonden mijn dansgenoten hulpeloos rond te kijken - de deur gaat niet open. Hij was niet op slot, hij wou gewoon niet meer open. De vorige groep dames konden niet naar buiten. Ze klopten ongeduldig tegen de deur. Maar er was iemand onderweg om de deur te fixen. Let's play the waiting game.
En inderdaad, een kwartier later kwam een man kijken naar het probleem. Ging terug weg, zeker en vast zijn gereedschapskoffer halen! Maar toen hij later weer terugkwam, had hij enkel een boodschappentas bij met wortelen, aardappelen en prei; en de boodschap dat hij het niet kon fixen. Dat we de landlord moeten bellen en er wel een oplossing zal komen. TIA = This is Africa.

De les werd gecancelled en de opgesloten dames zullen ondertussen wel bevrijd zijn - hoop ik.

Moraal van het verhaal? Volgende keer denk ik twee keer na voor ik schaamteloos een stuk taart eet...

1 opmerking:

  1. hahaha,nu moet je te voet naar huis om je taart weg te werken!mamie

    BeantwoordenVerwijderen